deel 1 van de missie zit er op!

Deel 1 zit er op. Training in Nattitangou. Nou ik moet zeggen dat ik zelf ook aardig getraind ben hoor. Bij 35 graden en luchtvochtigheid van rond de 80-90% is voor mij eigenlijk topsport. Pff. Da’s ff lekker uitblazen nu. Topsport in Benin. Ik neem mijn petje af voor die mensen hier die altijd in deze tijd met die hitte moeten werken. De rijken hebben airco’s , zo ook de school directeur. Ben nog nooit zo vaak even naar het kantoor van de directeur geweest als deze dagen. Daar is het heerlijk. De man vermaakt zich met zijn TV met daarop een soort koffietijd. Alleen koffie is hier schaars en ik heb zelf maar een blikje nescafe gekocht en het hete water komt hier vanzelf…. De vorige cursus die ik hier gaf in Port Novo, alweer twee jaar geleden was beter georganiseerd. Toen was er op tijd eten en drinken en dat is hard nodig hier. Ik begrijp steeds beter wat “tropenjaren”betekenen. Dat hakt er af en toe in hoor.
De cursus was een succes volgende de docenten en ook mijn collega en de inspecteur en projectleider Codo waren zichtbaar tevreden. Ik heb me rotgezweten en liters water gedronken tijdens de lessen. De theorie ging als een speer. Het practicum was af en toe een beetje behelpen vanwege de wat ontbrekende spullen als chemicalien en kleine gebruiksmaterialen. Een stukje slang of een emmer of een schroevendraaier moest steeds van heel ver komen. Viel niet mee maar is gelukt. Beter kon niet. Je moet echt improviseren met potjes Jood uit de apotheek en stukjes ijzerdraad als slangenklem. Wat zijn wij rijke en bevoorrechte mensen!!!!
Maar nu geen geklaag meer. Ik heb net een lekker douche genomen op mijn kamer met natuurlijk koud water en daar knap je wel van op. Vanavond geen eten buiten de deur maar we aan in het eigen Hotel eten. Ze hebben hier pizzaas hebben we net ontdekt en das even wat anders dan beninees eten. Op zich is dat af en toe wel lekker hoor maar je weet niet echt wat je eet. De brouwsels in die kleine potjes en pannetjes lokken me niet echt aan. In een grote stad kun je naar een soort Mc Donalds vluchten maar in Nattitangou ben je overgeleverd aan de lokale pot. En je moet voorzichtig zijn met die sla en tomaten want ik heb net de kwaliteit van het lokale drinkwater gemeten en daar wordt je al ziek van als je er naar kijkt. De vlokjes zie je zweven…. En dat zegt wel wat hoor. Verder eet men hier cassave, gestampte Pilee, stukken rund en geitenvlees en hoenders en ander gepeupel op twee poten. Met rijst.
Morgenvroeg vertrekken we naar Ina. Nee niet een vrouw of dame maar het dorp Ina. Daar staat ook een lycee technique en daar gaan we checken of alle spullen er zijn en wat er nog moet komen. Bij de school hier was van het een te veel en het ander te kort. Foutje bij het verdelen.
De rit zal een uur of 4 duren en na de inspectie en een visite aan de lokale profiseur, de baas van de school, zullen we nog verder moeten naar Parrakou. Daar gaan we denk ik overnachten want we willen absoluut niet in donker rijden. Da’s levensgevaarlijk. Maandagavond waren we ook een dik uur in het pikkedonker aan het rijden en dan staat je hart af en toe even stil. Vrachtwagens zonderlicht halen andere vrachtwagens mét licht in en dat zie je pas heel laat….
Het internet hier is verreweg slecht. Af en toe mag je er even tussen zoals het lijkt want dan stromen er weer 58 appjes van de familie binnen. Heb je wat te lezen.
Maar goed nogmaals geen geklaag. De telefoon is ook heel rustig want vaak ben ik niet bereikbaar om een of andere vage reden.
Morgen dus verder voor deel 2 van de missie en dan zien we wel es weer.
Later!!
Leo