weer thuis

Weer thuis na 2 weken Afrika
Zaterdagmorgen 13 Juli zijn we rond 9 uur naar Sumbawanga gegaan om wat inkopen te doen voor het watersysteem. Na heel veel winkeltjes en marktkraampjes hebben we met Peter, een van de technische (timmer)mannen van de missiepost, toch iets bruikbaars kunnen vinden. PVC verloopstukken, PVC buis en een bal. Voor de nieuwe vlotterafsluiter die minder storingsgevoelig moet zijn. Moses moest ook nog wat doen, dus hadden we over een uur afgesproken in het Holland Hotel, alwaar ze heel lekker bier en vlees hadden en zowaar heel slecht internet. Na een Afrikaans uur (2,5 uur) hebben we op de terugreis het huis van timmerdocent Peter Kapyunka bezocht. Hij kon dan gelijk voor het weekend thuis blijven. Hij heeft het relatief luxe, een eigen huis met een winkeltje en een naaiatelier voor zijn vrouw, een gemeubileerde woonkamer met radio en TV, keuken en voorraadschuurtje vol met balen mais e.d. wat kippen en een geit. Wel alles op zijn Afrikaans.

Zondag om 10:00 uur naar de kerk. Het was een dienst door en voor vrouwen. Ook hier werden we hier weer hartelijk verwelkomd. Er werd veel gezongen en gedanst en dat is een spektakel op zich. Na de dienst voor koffie en lunch naar Moses en zijn vrouw Jenny, de buren Johnson en zijn vrouw Rosa (ze spreekt Fries). Volgens mij heeft Jenny het (Europees) koken van Rosa geleerd, zoals gewoonlijk weer een zeer uitgebreid en heerlijke maaltijd. Aardappelen, rijst, bonen, diverse groenten, salade, vlees en fruit. Na de lunch zijn Jan P en ik wezen wandelen naar de secondary school, net buiten het dorp. Zeer armoedige gebouwen en een primitieve inventaris.
Na dit gebouw nog een nieuwe waterkreek gevonden die wellicht voor deze school bruikbaar is. Verder nog het graf van wijlen Trijntje Beimers bezocht, de zendelinge die halverwege jaren 60 hier haar werk heeft gestart vanuit Nederland. Een vrouw die uiteindelijk met haar eigen mensen wilde blijven en is dus daar begraven. Ze heeft in haar leven heel wat weeskinderen grootgebracht, waaronder Rosa.
Als afsluiting van de dag nog bij een 95 jarige oude vrouw op visite geweest. Een lemen hut met een lemen buitenkeuken en verder helemaal niets. Mais opslag in het huisje en twee bedden. Wat heeft deze vrouw te verliezen? Helemaal niets. Ze heeft niets van luxe en zou net zo goed 500 of 1000 jaar eerder hebben kunnen leven. Ik zag geen verschil als ik dat zou kunnen. Ze zei dat ze haar hele leven Jezus had gevolgd. Dat hield haar op de been. Ik dacht; deze vrouw krijgt geen krant, geen belastingsformulier, geen elektriciteit rekening van NUON, geen KPN abonnement, geen APK keuring voor de auto etc etc.

Maandagmorgen 8:00 vertrek ik met Jan D met Aaron naar het stadje Sumbawanga. Een uurtje rijden. Ik ga naar de African Rainbowschool voor het bespreken van de laboratorium inrichting met de diverse leraren en de schooldirecteur. Letterlijk passen en meten in de lokalen. Ik schrik van de rommel in de labs. Chemicalien slingeren her en der rond en er is een chaos in de magazijnen. Aron en Jan gaan naar een internetfirma en doen gelijk zaken, voor ± € 400,- per 6 maanden krijgen ze binnen 2 weken een aansluiting op de glasvezelkabel. Daarvoor moet 2,5 km gegraven worden. Dat scheelt heel veel heen en weer gereis naar Sumbawanga maar er hangt wel een prijskaartje aan. Ik vraag me af of dit betaalbaar blijft voor de missiepost. Jan P heeft aan de studenten van het VTC nog wat lesjes over het werken van hout en lijmtechnieken gegeven. Jan en Jan vertrekken morgenvroeg om 5:00 vertrek uit Kilangala, om 6 uur mij oppikken in Sumbawanga en dan 6 uur rijden naar Mbeya. 15:00 vliegen vanaf Mbeya naar Dar es Salaam. Ik ga woensdagavond laat richting Schiphol, Jan en Jan gaan door naar Moshi om een 2de timmerwerkplaats door te spreken.
Inmiddels is het donderdag en ben weer thuis
Het was een nuttige reis met een goede indruk van de reeds gedane arbeid. Water for Everyone zal doorgaan met het steunen van de Rainbow school en de Missiepost in Kilangala. De mensen verdienen het!