Verslag van een werkweek China
Door: Leo Groendijk
Blijf op de hoogte en volg leo
16 November 2017 | China, Qinhuangdao
Een weekje gewerkt in China. Herinneringen aan een grijs verleden opgehaald. 17 jaar geleden begonnen met een water onderwijs project hier en deze week een weerzien met veel oud collega’s van het voormalige EMCC (Environmental Management College China) en nu het heuse Hebei University Environmental Engineering geheten in Qinhuangdao. (Noord Oost China).
Destijds hebben we vanuit VHL met subsidie het DETCWAT (Dutch Education and Training Centre for Water Technology) opgebouwd en dat bestaat nog steeds. En hoe!
China is gegroeid en gegroeid en nog eens gegroeid. Van straten met afvalhopen en stinkende kolenstook-lucht die we in 2000 om ons heen zagen en roken naar ruime groene en schone boulevards in 2017. Een oude verbouwde busgarage als DETCWAT lab is inmiddels ingeruild voor een proefhal in spiksplinternieuwe campus met alles er op en er aan. Bouwkosten een slordige 100.000.000 Euro… En dat is in China meer waard dan hier.
Ongelooflijk om te zien wat hier aan een werk is verzet. De achterstand van 15 jaar geleden heeft in hun voordeel gewerkt. Tevens de invloed van de een partij Republiek. In no time zijn ze ons qua faciliteiten etc voorbij gestreefd. Gebouwen verwarmd met restwarmte uit riolering en bijvoorbeeld de vele electrische auto’s en bussen en (brom)fietsen. Ik kan ze op VHL eigenlijk niks nieuws laten zien. Gaan wij met leerlingen tijdens onze excursies naar bedrijven om nieuwe technologie te bekijken. Hier staat het gewoon op het lab te draaien alsof het nooit anders is geweest.
Meetapparatuur in veelvoud. Alles veel en vaak. Gebruiken is punt twee. De universiteit is net een Bsc opleiding gestart en de derde en vierde jaars bestaan nog niet. Maar die komen er aan. Ik vraag me af waar al die grote groepen op stage moeten en een afstudeerscriptie over moeten schrijven.
Ik begrijp niet hoe men dit alles voor elkaar heeft gekregen. Echt niet! Zoveel torenflats er hier uit de grond zijn gestampt. Dat zijn miljoenen kuub beton en betonijzer, asfalt, hout, glas en vooral heel veel mankracht. Honderden ACHMEA torens en die is er nog zielig en klein bij. En dat in één stadje van 3 miljoen mensen. De kolen voor de kachel is ingeruild voor elektrisch koken en gasverwarming. Gas uit Rusland. Elektriciteit van kolen. Maar toch. De lucht is er veel schoner op geworden. Het verkeer netjes en de auto’s allemaal nieuw. Het verkeer wordt geregeld middels moderne camera systemen. Elke auto wordt herhaaldelijk op de foto gezet en er wordt gecheckt of je die dag mag rijden en óf je niet te hard rijdt of je belasting netjes hebt betaald. De auto’s mogen allemaal 1 dag in de werkweek niet op bepaalde drukke trajecten rijden. Als je nummerbord eindigt op 1 of 6-maandag niet rijden. 2 of 7- dinsdag niet rijden, 3 of 8 –woensdag niet rijden enz. Er zijn dan ook magneetplaatjes te koop met alle nummers en in de kleur van het nummerbord, die je over je eigen nummer kan plakken. Illegaal dus strafbaar. En niet te zuinig. De bussen, de (snelle) treinen, de luchthaven en zeg maar alles wat je ziet is nieuw en modern. Al de oude boerenverblijven in en rond de groeiende stad zijn ingeruild of eigenlijk platgewalst voor torenflats. Hoe accepteren de mensen dat? Hoe verwerken ze dit allemaal in hun koppies? Ik heb geen idee.
Je kunt het zo gek niet bedenken of het is er. Een fiets neem je van de straat , je huurt hem met je telefoon voor een bepaalde tijd. Als je hem op slot doet eindigt de huurperiode. De eigenaar, het verhuur bedrijf, weet met behulp van GPS precies waar hij staat en wie hem voor het laatst heeft gehuurd. Betalen doe je met Wechat, een betere versie van Watsapp. Er staan door de stad heen duizenden fietsen met een code. Als je een fiets nodig hebt voor A naar B? Je neemt een fiets, opent hem met je smartphone en het slot opent zich automatisch. De code op het stuur wijst naar je bank rekening/persoon. Elk half uur wordt er 15 cent van je bankrekening afgeschreven. Ben je uit gefietst? Je zet hem maar ergens neer en je doet hem op slot. De betaling stopt. Kun je geen fiets vinden? Je kijkt op je smartphone en op een kaartje zie je ze overal staan. Lekke band? Niet mogelijk want er zit geen lucht in. Allemaal airless tubeless banden. Wordt een fiets lange tijd niet gebruikt op een veemde locatie? Dan wordt ie opgehaald door het bedrijf. Hij is overal terug te vinden vanwege de ingebouwde GPS chip.
Betalen met geld? Dat doe je bijna niet meer. Een taxi nodig? Wechat je positie en binnen no time staat er eentje voor je neus. Ik krijg nog 5 Euro van jou. Bliep Wechat zet het zo over van jou naar zijn Smartphone. Je saldo is zo te bekijken.
Alles met de Wechat HQR code. Schitterend. Of je nu een ijsje koopt of een nieuwe wasmachine. Betalen met je telefoon. Ik kan nog wel even doorgaan maar dat wordt saai.
Dit is China 2017. Een trein op volle snelheid in de vooruitgang.
Toch is er ook de invloed merkbaar van de overheid op alles wat er is. Google, Whatsapp, Facebook, Youtube etc is allemaal weg gefilterd van het WWW. Onbereikbaar. En dat is deels een gemiste kans. De bibliotheek van de Universiteit bevat geen enkel Engelstalige literatuur. De wereld is natuurlijk groter dan China. En dat heb ik hun bijv laten zien in mijn lessenreeks. Ze waren vooral gecharmeerd van de manier van les geven, dialoog…. (een lastig iets in de les in China), vele demo materialen, tussentijdse opdrachten en af en toe een afwisselend Youtube filmpje die er voor zorgt dat het levendig is en blijft. Na afloop van de les komen ze allemaal bij je met vragen. 1 op 1. Vragen stellen in de les is lastig. Voor student én docent. Een docent die een vraag stelt aan een groep krijgt zelden antwoord. En op de man af is eigenlijk not done. Dan speel je op de man/vrouw. De 23 docenten in de laatste les waren heel blij met het lesmateriaal en de lesmethode. De inhoud van de stof hebben ze vast al wel ergens in een chinees boek kunnen lezen maar is dan niet echt blijven hangen en is nooit toegepast op een werkelijk probleem. Nu hopelijk wel.
De laatste dag in Peking zie ik voor het eerst in de tien keer dat ik eerder hier was de bergen rondom de stad. Het weer is mooi en de lucht is gewoon helder. Nooit eerder zo’n schone lucht gezien. Vanuit mijn hotelkamer kijk ik op 16 hoog over een groot deel van de stad. Op de achtergrond in het noorden de bergen waar de oude keizers begraven zijn in de graftombes. Long time ago.
Nu weer op naar huis. Naar het kikkerlandje. Met Sinterklaas en de zwarte pieten discussie. Vluchtelingen, zorgkosten en terreurdreigingen. Maar ook naar mijn vrouw en kinderen! Mooi toch? Ja, het mooiste wat er is!
Groet,
Leo
-
16 November 2017 - 21:21
Johan:
Grandioos Leo, wat een belevenis, wat een mooi verhaal.
En nu je maar weer druk maken over zwarte piet.
Ik vind dattie eindelijk maares moet opkrassen zonder die halfgare demonstraties!!!!!!!!!!!!!!!
Jij toch ook?
Absoluut.
Wedden? -
17 November 2017 - 18:09
Klaas:
Wat een verschil .niet te geloven. Geweldig. Fijn Dast wer thus bist. -
21 November 2017 - 13:43
Ingrid:
Interessant informatief verslag Leo.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley