Cursus geven in Porto Novo - Benin - nr 4
Door: leo groendijk
Blijf op de hoogte en volg leo
03 Maart 2017 | Benin, Cotonou
Een week naar Benin. In één verhaaltje.
Afgelopen week in Benin geweest. Een cursus geven van maandag 28 februari t/m vrijdag 3 maart. Een cursus die ik ook vorig jaar in April heb gegeven in het noorden van Benin en drie jaar geleden ook in Porto Novo. Nu was het zuiden wederom de plek waar 16 docenten van 5 verschillende Lycees bij elkaar waren gekomen om de cursus wateranalyse en zuivering te volgen.
Zondagmorgen vroeg vertrokken met de vertrouwde taxi NOF op naar Schiphol. Deze keer het goede paspoort mee en niet die van zoon Jaap…… Dat overkwam me laatst op weg naar Kosovo. Nooit meer dus. Op tijd op Schiphol en mijn koffer in de automatische Drop off geduwd met een mooi label om het handvat heen. Naast mij de dochter van Auke en Trien, bekenden uit Kollum. De wereld is klein, hihi.
In Parijs Dennis aangetroffen die vanuit Bremen vloog. Samen gaan we naar Benin. Dennis als regelaar en ik ga de cursus geven. Goed duo zo. Na een aantal uren Parijs eindelijk door naar Cotonou in Benin. Daar aangekomen via de dikke dokter voor controle op het gele koorts bewijs op naar de koffers. Koffers. Ja allebeide een koffer. Op een bord zag Dennis mijn naam staan. Groendijk met een aantal anderen. Of ik me wilde melden bij het bagagekantoor. Daar aangekomen bleek dat mijn koffer in Parijs was achtergebleven. Shit. Die van Dennis echter ook bleek via de automatische mailtjes die Air France/KLM stuurt. Formulieren invullen, reserve onderbroek mee en dus maar naar de stad. Bij het verlaten van de bagagehal blijkt Dennis zijn koffer te herkennen. Hij is blij en levert zijn noodpakketje weer in. Ik heb mijn cursusmaterialen in de koffer en kan wel iets doen maar ideaal is het niet.
Maandagmorgen vroeg naar Porto Novo om de voorbereidingen te doen voor de cursus die s middags begint. Ik heb wat uit te leggen maar ze malen er niet om. Cest l’Afrique!!
Voor de dinsdagmorgen een alternatief programma gemaakt want ik moest persoonlijk mijn koffer s morgens ophalen. Die is maandagavond laat nog aangekomen op Cotonou. Ik kreeg een telefoontje om half elf s avonds dat hij gearriveerd was. Gerust.
Dinsdagmiddag gewoon de cursus opgepakt zoals in de planning stond. s Avonds gegeten in Songhai centre, een duurzaam park met veel biologische producten allemaal uit eigen tuin.
Dat heb ik geweten. Ik heb sla gegeten met kip en friet en dat was heerlijk om te eten. Beter dan het lokale Jam Pilet dat je met je blote handen eet. Dikke kleffe deegbal met waterige saus en kruiden en wat sponzige kaas. Vroeg op bed gegaan en woensdagmorgen werd ik wakker met een vreemd gevoel in mijn buik en moest ik heel snel naar de WC. Ja hoor, mijn grote vriend Diarree was weer aangekomen. De pineut. In een kwartier 3 x ontlast met spuitpoep en daarna hoppa naar de cursus. Onderweg extra medicijnen ingeslagen en begonnen met de cursus. Tot twaalf uur doorgegaan en toen moest ik weer heeeeel nodig. Op de WC bij de kamer directeur de hele mikmak er uit. Van onder en van boven. Doodziek voelde ik me. Ik kon bijna niet meer op mijn benen staan. Langs de school dokter en toen wat pillen gekregen. Antibiotica. Dat helpt heeel snel. Ongelooflijk. Voor de rest van de week steeds de pillen geslikt en het gaat nu redelijk met vallen en opstaan. Uitkijken geblazen met het blazen……In mijn darmen borrelt het nog steeds maar de cursus is afgerond nu. Het heet meer energie gekost dan normaal mede vanwege het warme drukkende benauwd weer. We zijn nu in Grand Popo, een dorpje aan de kust met mooi strand en wuivende palmen. Bijkomen van een heftige week. Even ontspannen.
De cursus is gelukkig weer goed ontvangen door de deelnemers. Men was blij met het programma en we hebben de boel afgesloten met een groepsfoto voor het lab. Het was voor mij de derde cursus in dit land en moet zeggen dat de resultaten positief te noemen zijn. Al gaat het allemaal wel heeel langgggzaaaammm. Wij hebben een horloge, zij hebben alle tijd.
Zondag weer op het vliegtuig naar huis en maandagmorgen op Schiphol. Treinend naar huis en weer lekker thuis bij vrouw Stien en zoon Jaap en zijn Ryanna. Dochter Trynke loopt in de bergen van Nepal rond en zoon Leo is lekker druk in Marum bij Albert. Zin om hen weer allen terug te zien. Ook us huntsje Boris. Woeff.
Tot een volgende keer
Leo
Afgelopen week in Benin geweest. Een cursus geven van maandag 28 februari t/m vrijdag 3 maart. Een cursus die ik ook vorig jaar in April heb gegeven in het noorden van Benin en drie jaar geleden ook in Porto Novo. Nu was het zuiden wederom de plek waar 16 docenten van 5 verschillende Lycees bij elkaar waren gekomen om de cursus wateranalyse en zuivering te volgen.
Zondagmorgen vroeg vertrokken met de vertrouwde taxi NOF op naar Schiphol. Deze keer het goede paspoort mee en niet die van zoon Jaap…… Dat overkwam me laatst op weg naar Kosovo. Nooit meer dus. Op tijd op Schiphol en mijn koffer in de automatische Drop off geduwd met een mooi label om het handvat heen. Naast mij de dochter van Auke en Trien, bekenden uit Kollum. De wereld is klein, hihi.
In Parijs Dennis aangetroffen die vanuit Bremen vloog. Samen gaan we naar Benin. Dennis als regelaar en ik ga de cursus geven. Goed duo zo. Na een aantal uren Parijs eindelijk door naar Cotonou in Benin. Daar aangekomen via de dikke dokter voor controle op het gele koorts bewijs op naar de koffers. Koffers. Ja allebeide een koffer. Op een bord zag Dennis mijn naam staan. Groendijk met een aantal anderen. Of ik me wilde melden bij het bagagekantoor. Daar aangekomen bleek dat mijn koffer in Parijs was achtergebleven. Shit. Die van Dennis echter ook bleek via de automatische mailtjes die Air France/KLM stuurt. Formulieren invullen, reserve onderbroek mee en dus maar naar de stad. Bij het verlaten van de bagagehal blijkt Dennis zijn koffer te herkennen. Hij is blij en levert zijn noodpakketje weer in. Ik heb mijn cursusmaterialen in de koffer en kan wel iets doen maar ideaal is het niet.
Maandagmorgen vroeg naar Porto Novo om de voorbereidingen te doen voor de cursus die s middags begint. Ik heb wat uit te leggen maar ze malen er niet om. Cest l’Afrique!!
Voor de dinsdagmorgen een alternatief programma gemaakt want ik moest persoonlijk mijn koffer s morgens ophalen. Die is maandagavond laat nog aangekomen op Cotonou. Ik kreeg een telefoontje om half elf s avonds dat hij gearriveerd was. Gerust.
Dinsdagmiddag gewoon de cursus opgepakt zoals in de planning stond. s Avonds gegeten in Songhai centre, een duurzaam park met veel biologische producten allemaal uit eigen tuin.
Dat heb ik geweten. Ik heb sla gegeten met kip en friet en dat was heerlijk om te eten. Beter dan het lokale Jam Pilet dat je met je blote handen eet. Dikke kleffe deegbal met waterige saus en kruiden en wat sponzige kaas. Vroeg op bed gegaan en woensdagmorgen werd ik wakker met een vreemd gevoel in mijn buik en moest ik heel snel naar de WC. Ja hoor, mijn grote vriend Diarree was weer aangekomen. De pineut. In een kwartier 3 x ontlast met spuitpoep en daarna hoppa naar de cursus. Onderweg extra medicijnen ingeslagen en begonnen met de cursus. Tot twaalf uur doorgegaan en toen moest ik weer heeeeel nodig. Op de WC bij de kamer directeur de hele mikmak er uit. Van onder en van boven. Doodziek voelde ik me. Ik kon bijna niet meer op mijn benen staan. Langs de school dokter en toen wat pillen gekregen. Antibiotica. Dat helpt heeel snel. Ongelooflijk. Voor de rest van de week steeds de pillen geslikt en het gaat nu redelijk met vallen en opstaan. Uitkijken geblazen met het blazen……In mijn darmen borrelt het nog steeds maar de cursus is afgerond nu. Het heet meer energie gekost dan normaal mede vanwege het warme drukkende benauwd weer. We zijn nu in Grand Popo, een dorpje aan de kust met mooi strand en wuivende palmen. Bijkomen van een heftige week. Even ontspannen.
De cursus is gelukkig weer goed ontvangen door de deelnemers. Men was blij met het programma en we hebben de boel afgesloten met een groepsfoto voor het lab. Het was voor mij de derde cursus in dit land en moet zeggen dat de resultaten positief te noemen zijn. Al gaat het allemaal wel heeel langgggzaaaammm. Wij hebben een horloge, zij hebben alle tijd.
Zondag weer op het vliegtuig naar huis en maandagmorgen op Schiphol. Treinend naar huis en weer lekker thuis bij vrouw Stien en zoon Jaap en zijn Ryanna. Dochter Trynke loopt in de bergen van Nepal rond en zoon Leo is lekker druk in Marum bij Albert. Zin om hen weer allen terug te zien. Ook us huntsje Boris. Woeff.
Tot een volgende keer
Leo
-
04 Maart 2017 - 07:41
Klaas:
Geweldig leo. Blij d a t het weer wat over is die kotserij haha. Goeie reis terug en Oant sjen. -
04 Maart 2017 - 11:01
Jan:
Tja Leo, zwak maagje en snel verstoorde darmpjes. Toch nog maar wat voorzichtiger, zelfs met duurzame produkten, mienjong! -
04 Maart 2017 - 14:18
Pytsje Kampen:
De spullen wer fergarje en wer je pasje ut fiere. Tallinte ha je krigen der moat je net om liege doch der dan ek wat mei else dei. Dat ferske alris op papier setten ,no do brukst se foar 100% geweldig winske dy in protte kennis oerdrachten ,nocht oan dyn wurk en foaral ek sounens.
Groetnis fan Pytsje -
04 Maart 2017 - 17:02
Kees:
tsja... die westerlingen ook met hun zwakke darmen... -
05 Maart 2017 - 23:48
Jan Postma:
Moai wurk Leo, tige tank foar it realistiske ferslag. Wolkom thús yn it kâlde mar sûne Heitelân. -
06 Maart 2017 - 08:40
Hendrik En Tineke:
Beste Leo, Wat weer een bijzonder reisverslag van jou. Ondanks alle tegenslagen ga je gewoon door. Een echte Fries natuurlijk. Wij lezen je verhalen met veel plezier. Ik denk dat ik ook doodziek zou worden als jouw verhalen zo lees. Petje af Leo. Fijn dat je dit werk doet.
Groeten van ons Hendrik en Tineke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
