Naar huis
Door: leo groendijk
Blijf op de hoogte en volg leo
22 Oktober 2016 | Kosovo, Pristina
Twee weken cursus Waterzuivering in Kosovo. In opdracht van de PUM. PUM? Wasdat? Dat is een groep gepensioneerde ingenieurs die op hun “ouwe dag” nog wat kunnen en willen betekenen voor vele mensen in ontwikkelingslanden. Deze keer in Kosovo.
Twee weken zijn hier voorbijgevlogen. Het was druk. Heel druk.
En helaas ben ik in gebreke gebleven om regelmatig te schrijven. Het is er helaas niet van gekomen. S Avonds vaak behoorlijk moe of domweg geen tijd. Het laatste bericht dat jullie drie maal hebben gekregen is hopelijk nu wel in zijn geheel overgekomen. Excuses daarvoor.
S Morgens met twee drie en op het laatst 4 man ontbijt om half acht en dan elke dag om acht uur de auto in richting Mitrovica. 45 minuten over een drukke weg. Onderweg steevast drie maal snelheidscontrole met laserguns dus het verkeer wil wel rustig aan doen.
Meestal rijdt de vice rector Rifat ons naar de universiteit.
Dinsdag de gehele dag colleges gegeven en verder elke middag een praktijkmiddag met ongeveer 30 mensen. Prachtige dagen met zeer leergierige studenten, medewerkers van waterbedrijven, ministerie en staf van de universiteit. De docenten van daar hebben helaas geen vrij gekregen voor deze cursus hetgeen betekent dat ze vaak afwezig zijn.
Tussen de middag eten we elke dag in het restaurant naast de Universiteit. Goed gerecht maar elke dag hetzelfde. Echter wat doet het er toe.
Om eerlijk te zeggen valt het me niet mee nu nog een verslag van de gehele week te schrijven. Dat heb ik ook niet gedaan. Ik was het wel van plan maar het is zoals het is. Ik moet alleen kwijt dat hier hele aardige mensen wonen die graag vooruit willen in de ontwikkelingen. Allerlei politiek gedoe remt dat af. En dat maakt sommigen somber en anderen pakken hun biezen na hun opleiding. Naar het westen want hier is volgens hun geen toekomst. Niet snel tenminste.
Er is hier heel veel gebeurd in de oorlog en die ligt nog vers in het geheugen. Onnodige slachtoffers. De Serven hebben hier ook flink huisgehouden. Ik heb er veel over geleerd. Ik heb de scheidslijn gezien waar de serven en kosovaren in één stad, in één land Kosovo samen wonen maar waar de grens, bewaakt door KFOR nog goed zichtbaar is. De haat is echter verdwenen maar er is nog veel wantrouwen. Veel gehoord over de landen er om heen en de talen en culturen. We hebben gezien dat er moslimlanden zijn waar niemand hoofddoekjes draagt, heel veel mensen overal kunnen en mogen roken en er heel westers gekleed uit zien. Niks te merken van Islam. Dat is een ander beeld dan velen in Nederland hebben. Religie speelt hier niet een belangrijke rol. Er wonen hier ook katholieken en andere christenen. Samen met elkaar. Nooit in de geschiedenis is hier strijd gevoerd om religie.
Deze ervaring had ik niet willen missen. Ik ben daarom ook dankbaar om deze missie te hebben mogen doen voor PUM en Van Hall Larenstein.
Straks om 12 uur naar huis. Twee korte vluchtjes van twee uur en 5 uur wachten op Munchen.
Goodbey Pristina, Mitrovica en hotel Aldi.
Maar vanavond weer lekker thuis bij Stien en de kinderen.
Groet
-
22 Oktober 2016 - 17:24
Klaas:
Geweldig leo, Oant sjen -
23 Oktober 2016 - 08:05
Jan Postma:
Moai en tankber wurk Leo, dankjewol foar de ferslagen die 'st wol stjoerd hast.
-
23 Oktober 2016 - 10:02
Tineke:
Ja die twee week zijn omgevlogen. Maar wat weer een ervaring rijker. Welkom thuis! Gr. Van ons alle 4. xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley