vertrek naar huis

Haiti, 14 september 2012
Vanmorgen om half ze opgestaan want ik had de slaap uit. Werd weer wakker van een haan. Zeker een nieuwe. Ik was drijfnat van het zweet en heb eerst een lekkere koude douche genomen. Dan en je helemaal wakker want warm water heb je alleen aan het einde van de dag als de zon de hele dag op de watertank heeft staan branden, dus keuze heb je niet s morgens. Maar allez. J’allez au jourd huit of zoiets zeggen ze in het Frans. De beide andere mannen liggen nog te ronken als beren. Vooral Jan kan er wat van en ik ben blij dat ik in een ander vertrek sliep. Anders zou ik geen oog dicht doen. Overigens was hier in het voorjaar de amerikaanse aannnemer Channa en die hoorde je door het hele huis heen. Verschrikkelijk. Blij dat ik de man morgenvroeg even ontmoet maar slapen bij Channa op de kamer is even erg als een vliegruig dat over je huis scheert.
Ik ben zojuist op tijd door Olly bij Delta Airlines afgezet. De rit begon voorspoedig maar al snel zat het verkeer muurvast. Olly ging toch maar inhalen dus dan rijdt je met zijn drieen naast elkaar…maar op een gegeven moment hielp dat ook niet meer. We zijn halverwege de luchthaven maar door een krottenwijk gereden om de drukte te mijden. Niet dat dat snel gaat maar je rijdt dan in ieder geval. De snelheid kan niet boven de 20 km/u want de weg is een en al kuil en door de mensen zelf gemaakte verkeersdrempels. Dat zijn net moordwapens want als je daar met 40 km/u over heen rijdt wordt je gelanceerd en kun je een nieuwe voorwielophanging gaan kopen. Uiteindelijk waren we toch mooi op tijd bij de luchthaven en het was er niet druk dus ik was binnen 20 minuten doorheen. De koffer is helemaal geinspecteerd maar zojuist zag ik dat er toch nog een flesje water in mijn handbagage zat (vergeten) en ik ontdekte onderin zelfs nog een gamma afbreekmesje. Nou daar kun je wel een vliegtuig mee kapen hoor. Ik snap die amerikanen niet. Controle controle controle en ik ga rustig met een flesje vloeistof en een afbreekmes door de security. Foutje, bedankt. Ik zal het mesje er maar uit doen want ik wil op New York geen ellende. Je weet maar nooit met die rare amerikanen.
Sander en Jan waren ook mee mij wegbrengen en gaan nu boodschappen doen. De kast was bijna leeg op wat potjes van die hete dingen na van Sander die niemand anders wil eten. Sander koopt pittige pindakaas, rode saus dit en rode saus dat waar je ..ek van in de brand vliegt. Ook kiepert hij gember in de koffie en peper over de jam. Gekke man.
Ik zit nu om me heen te kijken en het valt me ineens weer op dat er meer blanken zijn op haiti. Afgelopen weken heb ik op straat geen witte gezien en daar sta je niet bij stil. Over een uurtje ga ik hoop ik de lucht in en na 4 uurtjes land ik op NY JFK. Daar zal ik verder gaan met mijn laatste verslagje.

20.00 uur. Net aangekomen in een hotel bij de luchthaven en ik heb nog even tijd een paar regels toe te voegen. Ik heb een goede vlucht gehad met zogenaamd bumpy wind, zei de gezagvoerder. Hij bedoelde dat het een beetje stormde. Af en toe hobbelden we een beetje op en neer maar geen paniek hoor.
De douane was een lang verhaal, niks bijzonders maar veel vragen. Wat ik in USA kwam doen, ik zei slapen en morgen weer verder. Welk hotel slaap je. Waar kom je vandaan, waarom was je in Haiti etc etc. Dat deden ze bij alle andere reizigers ook dus dat duurde wel even. De TV's in de luchthaven laten anders niks zien dat rellen bij ambassades en zo. Het ging langs me heen maar kennelijk is er wat brand in de wereld.
Ik ga nu lekker lang slapenop een bed met een kamer met airco. Heerlijk is dat na drie weken bij 30 graden liggen zweten. Oan't sjen

Leo