deel 2: Inspectie van scholen

Deel 2 van de missie: inspecties van vier technische Lycees. Ina, Bohicon, Porto Novo en Cotonou.
Vrijdag na het afronden van de cursus zijn we in de morgen vroeg vanuit Nattitangou naar Ina gereden. De inspectie vindt plaats door Dennis en mij vanuit Nederland, Codo, de projectleider in Benin, en de inspecteur van alle Lycees in Benin, dhr Martin Agnide. Codo had op de heenreis zijn secretaresse mee genomen voor de administratie of zo en hij wou haar weer ook mee terug nemen naar Cotonou maar er was bijvertrek eerder afgesproken dat ze met de bus zou gaan. Anders moesten we met 4 man op de achterbank, zonder gordels om op pad. Iets wat Dennis en ik allebeide niet zagen zitten. Dus madame maar op de bus naar huis. Wij met zijn vijven naar de school in Ina, een rit van ongeveer 3,5 uur is gebleken. Via een “binnendoor”weg die ongeveer 5 jaar geleden door Japanners is aangelegd maar die nu hier en daar al weer gaten bevat waar je wel een badkuip in kan zetten. Slalommend om de gaten heen komen we verder. Bij elk dorpje staat keurig een bordje 50 die de japanners ook hebben geplaatst evenals een zebrapad met bord. De auto’s scheuren er echter, net als vrachtwagens gewoon vol gas door het dorpje alsof er geen dorpje is. De bewoners weten niet beter en kleine kinderen wagen het echt niet om op de weg te komen. Ik herinner me het ongeluk dat ik 5 jaar geleden meemaakte in Bohicon waar een bus door een koppel schapen heen reed. Schapivleesj overal…..In de dorpjes langs de weg kun je stoppen om bijv illegale benzine te tanken uit flessen benzine, vele soorten fruit te kopen of om bij een stalletje een of ander lokaal gerecht te eten. Elke dorpje heeft tientallen stalletjes met de hele santakraam langs de weg. Een bezienswaardigheid op zich.
Doel van het bezoek aan Ina was om de voortgang op de school te bekijken die net als de school van Nattitangou dit voorjaar labspullen heeft gekregen uit het project. Ik heb die in November 2015 vanuit Leeuwarden verstuurd en zijn per schip in Cotonou aangekomen. De leraren in de cursus van de afgelopen dagen kwamen voor de helft (6 man) uit Nattitangou en de andere 6 uit Ina. De groep van deze twee scholen heb ik twee jaar geleden (april 2014) ook al een eerste training gegeven samen met 25 andere van andere drie nog te bezoeken scholen maar nu hebben deze twee scholen pas de labspullen gekregen en kunnen ze zelf aan de slag. Nu bleek tijdens de cursus dit jaar al dat 5 van de 6 leraren uit de groep van Ina waren vervangen door nieuwe onervaren mannen. Ik kon voor hen dus weer opnieuw beginnen….Voor de anderen misschien ook wel….. maar velen hadden toch ook wel een “aha okee, ja zo was het…..”ervaring.
Op Ina aangekomen troffen we helaas een verrommeld terrein aan met veel afval, rotzooi, puin en verbrandde boomstammen etc. Er werd op de vrijdag geen les gegeven omdat de jeugd een feest had. Men heeft echt gezworen dat het morgen opgeruimd zal worden. 5 jaar geleden was ik hier ook met Dennis en toen was er een andere profisseur die goede bedoelingen had en er voor wilde gaan. De zaak was toen in opbouw kon je zien.
De nieuw profisseur, zo heet een schoolhoofd, ontving ons in zijn kantoortje en ook daar liep het niet over van drukte, ijver en netheid. De koelkast stond open en was leeg. De man had geen computer en geen printer en moest van de inspecteur, die met ons mee was, aanhoren dat hij beter zijn best moest doen. Er wordt bij al onze bezoeken aan scholen een officieel overheidsverslag opgemaakt waar met niet onverstaanbare woorden wordt gemeld hoe een en ander door de inspecteur en ons wordt beleefd. Dat loog er niet om. Alles wordt morgen opgeruimd…..
De spullen van het lab waren, vlak voor onze aankomst, snel maar half uitgepakt en ik heb de boel verder geïnventariseerd en geteld. Er bleek (gelukkig) veel te veel op deze school te staan wat we op de andere reeds misten. Dat kwam goed uit want ik heb drie dozen vol materiaal ingepakt wat linea recta naar Nattitangou gestuurd kon worden. Kunnen ze daar ook weer verder.
Een van de 6 leraren was bij mijn actie aanwezig en deed zijn uiterste best me te helpen. Ik hoop dat er een andere directeur wordt aangesteld op deze school. De man die de boel nu moet aansturen mist elke daadkracht volgens mij. Een beetje oet…
De school krijgt nog één kans van de inspecteur maar ik heb sterk mijn twijfels. Ik zou de boel overbrengen naar een betere school die ook smachten om dezelfde spullen en opleiding. We shall see…..
Na het bezoek hebben we een welgemeende beleefde lunch gekregen van de profisseur die het plastic zakje dat over zijn eten was gehesen achteloos over zijn rug wegflikkerde. Ook blikjes werden geworpen naar elders. Goed voorbeeld doet goed volgen zeggen we dan maar…..Daarna op weg naar ons tussenstation Parakou. Een rit van ongeveer 1 uur vanaf Ina en over een hele drukke weg met wederom veel wegpiraten ofwel idioten. In de vroege avond kwamen we aan en hebben een goeie nacht gehad in een hotelletje. We zijn daar eerder geweest. De kleine apenkooi op het terras, zo groot als een forse vogelkooi die er 5 jaar geleden stond, stond er nog maar de aap was uit zijn lijden verlost. Dood.
Na een heerlijk koude fles bier vroeg op bed want we waren allemaal moe. De volgende morgen om 6 uur al op en verder naar Bohicon. Ik hoefde weer eens geen wekker te zetten want de Imaam stond al voor zonsopgang van de minoret te blèren als oproep voor het ochtendgebed. Snel ontbijtje Gebakken eitje met stokbrood) en op naar Bohicon, een rit van ongeveer 5 uur, waar we natuurlijk weer de gekste dingen hebben gezien. Frontaal op elkaar gebotste vrachtwagens, verkreukelde autowrakken langs de kant van de weg die soms heel oud waren maar soms zo te zien ook nog “nagelnieuw”. Een gevaarlijke rit die dank zij onze voorzichtige chauffeur Calixte goed is verlopen. Af en toe gingen we volop in de remmen en dan in de berm staan omdat er weer eens twee vrachtwagens aan het inhalen waren. Intussen scheuren tientallen brommertjes, het openbaar vervoer middel in Benin, om je heen. Ook de vele pech onderweg gevallen zijn opvallend. Het stokoude materiaal waarmee de chauffeurs onderweg zijn moeten ze zelf allemaal onderweg onderhouden. Volledige motoren worden onderweg in en uit gebouwd. De klapbanden liggen verspreid langs de route. Veel trailers rijden nog met 4 van de 6 banden en heel enkel maar met 2. De rest is op! De vrachtauto’s zijn allemaal zwaar overbeladen en soms helt de lading sterk over. Onvoorstelbaar wat me op een trailer kwijt kan. Ook op auto zie je van alles langs komen. Zomaar 4 meter hoog opgetast met katoen, houtskool, boomstammen of bedden. Koelkast gekocht? Knoop maar op je dak. Vier brommers gekocht? Knoop maar op je dak. Brommer gestrand? Schuif maar in de kofferbak. Ook kwamen we ongeveer een dikke honderd personenauto’s zonder nummerbord tegen maar met een gele sticker op de voorruit. Deze zijn per schip uit Europa aangekomen en worden allemaal naar Niger gereden. Allemaal auto’s die bij ons afgeschreven zijn maar hier hun tweede, derde of vierde leven beginnen. Waarschijnlijk ook hun laatste. Golf 4 Variant, Opel Astra combi, Peugeot, Mazda, Suzuki en Mercedes zijn populair zo te zien. De mannen maken er een wedstrijd van want ze halen mekaar t liefst allemaal in. Wie ’t eerst op de markt in Niger is!! Een rit van ongeveer 24 uur.
In Bohicon omtrent 13.00 uur aangekomen op het Lycee Technique Bohicon. De school die al 5 jaar geleden spullen heeft gehad en nu weer wordt geïnspecteerd door ons. De verwachtingen van de inspecteur hier waren laag maar tot onze verbazing wordt alles goed en netjes gebruikt. Ik kan met één oogopslag zien óf spullen gebruikt worden op een laboratorium. Hier en daar watermonsters, volle en lege monsterflesjes, half lege chemicaliën flessen en bijbestelde materialen. Zelf gemaakte extra statieven en ander hulpmateriaal geven aan dat men bezig is en de zaak aanpast aan hun eigen groepsgrootte en aantallen leerlingen. De lab manager geeft ook aan dat hij jaarlijks 2000 Euro budget krijgt voor uitbreiding, onderhoud en verbruiksmateriaal. Dat gaat er op Van Hall bijna dagelijks doorheen……
De leraren die ik twee jaar geleden heb getraind zijn er allemaal nog en ze zijn met nieuwe initiatieven bezig om eigen waterzuiveringen te bouwen van lokale middelen. Twee van hen zijn aanwezig bij de inspectie. Ze laten met trots hun model van een distributiesysteem voor drinkwater zien. Ik geef nog een kort lesje over het bouwen van een regenwaterzuivering en na een lunch gaan we naar het hotel rond een uur of 4. Ik ga eerst even douchen en slapen en voetbal kijken. Internet is weer lastig maar op een gegeven moment lukt het me toch even wat mailtjes te doen en steevast bel ik elke dag even met thuis. S Avonds om 20 uur met Dennis nog een bord patat (!!!) gegeten en een biertje en daarna op bed. Moe maar voldaan. Ik maak weer eens een gigantische tropische onweersbui mee en het regent de gehele nacht. Bakken vol. Het regenseizoen is net begonnen en dat frist de boel lekker op. Stroom valt wel steeds uit want overal is natuurlijk kortsluiting. Maar Allah. (ja daar komt die uitdrukking weg…)slapen doe ik wel en om 8 uur lekker uitgeslapen naar het ontbijtje. Gebakken ei met stokbrood en lekkere Nescafé.
Om 9 uur vertrekken we via het politiebureau voor de verplichte melding stempels richting Porto Novo. Een prachtige rit deze keer door een lekker door de regen opgefrist landschap. We steken een rivier over en maken wat mooie foto’s daar. Alles is prachtig groen nu en de lucht is schoon zodat je heel ver kunt zien. We komen vanmiddag rond 12 uur aan en snel ingecheckt in een Ecologisch park waar meer blanken zijn. Dat zijn rondtrekkende backpackers en studenten die er stage lopen. Een soort biologisch park met eigen fruit teelt, visteelt, kippenfokkerij en zelfs een bio-vergister. Al eens eerder geweest en je kunt hier lekker slapen hoop ik.
We gaan morgen, maandag, de inspectie doen van de school hier en ik ga zeker een WaterPurifier repareren waarvan een plastic kap is gebroken. Ik heb extra kappen meegenomen van huis want die dingen gaan wel vaker stuk als men te hoge drukken gebruikt. Gaat helemaal lukken denk ik.
Later meer
Groeten uit Benin,
Leo