Gouiale en Fada

Gouiale en Fada
Fada ligt in Burkina Faso. Ongeveer 150 km vanaf de grens met Niger en 125 km vanaf de grens met Benin. Gisteren aangekomen na een reis van 11 uur in een auto vanuit Gouiale Noord West van Ouagadougou. Daar waren we twee dagen geleden neergestreken op een 40 km afstand van de grens met Mali. In het dorp hebben we overnacht zonder electriciteit, onder de blote hemel geslapen bij het huis van de moeder van onze vertaler Peace. Het was een unieke ervaring. Pikke Pikke donker. Zo donker dat je zoveel sterren ziet als je nog nooit van je leven hebt gezien. In het hele gebied is geen elektriciteit dus het is echt wat je zegt donker Afrika. Donker Donker Donker. Mooi.
We gingen voor het slapen gaan toch eerst nog warm eten. De kippen werden levend gebracht door de buren. Een half uur later lagen in het bord voor consumptie. Ze werden bij zaklantaarn licht geslacht, de sla kwam van het land en werd met bleekwater en water schoongemaakt. Het water kwam uit de put en de dag er op zag ik waar dat vandaan kwam..... Goed dat er bleekwater mee genomen was. De kip smaakte goed en we gingen onze bedjes opmaken onder een rieten afdak. We hebben onze klamboes mee en bij een karig lichtje prutsen we die dingen aan het rieten dakje. Ik mag op een stretcher slapen. Dat lijkt me beter dan op de grond. De nacht is lang en je wordt constant wakker van allerlei vreemde vogels en hanen en geiten die er kennelijk geen nachtrust op na hoeven te houden.
S Morgens vroeg wakker en ontbijt. We maken koffie met een stuk WC papier als filter en verder wordt er een rijstpapje aangemaakt. Ik eet 3 bananen en een bak koffie en vindt het wel welletjes. Even later zie ik een kip lopen die een stuk darm in zijn bek heeft. De kippen eten gewoonlijk alle slachtafval van hun eerder omgekomen familieleden op en deze kip heeft kennelijk moeite om dit stuk rauwe vlees naar binnen te werken. We verwachten eigenlijk dat het beest zal stikken maar we krijgen hem natuurlijk niet te pakken.
De dag wordt besteedt aan een vergadering met de dorpsbewoners. Een aardigheid. Vanuit alle hoeken en gaten komen mensen en vele kinderen aan en we zitten zelf als een soort van blanke raad op een bankje omringd door een kleine honderd mensen. Er wordt gepraat over het elang van schoon drinkwater en sanitatie. De mensen geven allemaal aan dat het veranderen van het klimaat hun wel degelijk in de weg gaat zitten. Het kleine stuwmeer dat ooit door de kolonialen is aangelegd is steeds eerder leeg en men moet dan wachten op de regentijd. En dat kan soms wel eens lang uitblijven. Ondanks alle problemen weet men nog te overleven maar het is domweg een hard bestaan. T Is gewoon ploeteren om elke dag weer genoeg water te krijgen uit drinkwaterputten die een steeds lager waterniveau hebben. Sommige putten staan ook gewoon helemaal droog.
Om een nieuwe te boren heb je veel geld nodig en dat is er niet. Een geboorde diepe put kost ongeveer 10.000 Euro inclusief handpomp. Wie zal dat betalen.
In het ondieper wordende stuwmeertje leven vele krokodillen. Een paar laten zich zo nu en dan even zien. Indrukwekkend te zien dat de oudere kinderen er gewoon in staan te vissen. Het schijnt dat de kroko’s geen kinderen lusten. Ik geloof het graag.
Via Ouagadougou zijn we dus nu in Fada aangeland. Het land heeft net twee maanden geleden de president er uit geschopt en we rijden in de hoofdstad langs de uitgebrande gebouwen van het ministerie. Het is hier even goed heet geweest. Er heeste even een noodtoestand en het leger heeft geprobeerd het de kop in te drukken. Uiteindelijk is ook het leger gezwicht na jammer genoeg vele doden. De president Blaise is er uitgeschopt na een regeerperiode van 27 jaar. Het was geen lieverdje horen we. Hij is gevlucht naar Cote Ivoire.
Vele auto’s staan uitgebrand bij de regeringsgebouwen. De rust is nu weergekeerd en het volk heet vertrouwen in de toekomst. Men wil alles veranderen en verbeteren. Geen paniek meer en de rust is wedergekeerd.
Onderweg zie ik een bordje met daarop BENIN FRONTIERE 145 km. Ik ben daar ruim een jaar geleden geweest met collega Dennis en herinner me dat we toen aan de grensrivier stonden met Burkina Faso. Toen wist ik niet dat ik hier een jaar later aan de andere kant voorbij zouden rijden.
In Fada aangekomen slapen we in een klein hotel met Syrische eigenaren. Het zijn Christenen want er hangen schilderijen uit de bijbel aan de muur. Ze hebben het hier beter dan in Syrie.
De project bezoeken hier geven eenzelfde beeld als in het noorden. Lage waterstanden in de putten en te veel mensen die afhankelijk zijn van 1 put. T Valt op dat mensen hier nooit over de waterkwaliteit praten. Men drinkt alles wat maar voorhanden is..... Met alle gevolgen van dien. We halen een emmer water uit een open put en die zit vol rode wormen. Ik moet er niet aan denken dat mijn kinderen dat zouden moeten drinken. Zelf ook niet natuurlijk. Er is hier veel te doen maar t is een kwestie van de goede partners te vinden. We zijn nu rondgereisd door Esu en Ina van de Barka Foundation. Een gepassioneerd stel met vele idealen. Een soort oudere hippies. Ze willen veel. Misschien wel té veel. Morgen op naar Ouagadougou en dan woensdagavond richting Parijs- Amsterdam-Kollum.
Later meer,
Greetz,
Leo